Ik ben verward,
En de angst om je kwijt te raken is groot.
We zitten nu in een dilemma,
Komen we hier uit of blijft terwijl alles voelt als lood.
We weten beide geen oplossig meer,
En ons gevoel naar elkaar uiten zit er ook niet meer in.
Je zegt niet meer te weten wat je wilt en voelt,
Maar schat ook al doet het pijn ik laat je niks doen tegen je zin.
Ik weet niet wat ik doen moet,
Geef mij maar een hoop wonden en heel veel bloed.
Die wonden zijn snel genezen,
Maar hoe met je met een gebroken hart leven?
De keus ligt voor een groot deel bij jou,
Jij zult moeten uitvinden of je nog verder wilt en kan.
En ik red me wel dus maak je geen zorgen,
en zal de pijn verdragen want wat anders moet ik anders dan?
Als het echt moet zal ik je los laten,
Ondanks dat ik dat niet zou wilen
Hoop toch dat we alles uit kunnen praten.
We durven ons gevoel niet te uiten,
Door alles wat er al mis is gegaan tijdens die gesprekken
En we proberen maar vrolijk te zijn en te fluiten.
Diep van binnen zijn we kapot,
We zien het soms niet zitten
En gaan hier langzaam aan kapot.
De mooie dingen vergeet ik nooit
En hopelijk komen er nog meer van die tijden