Ver van Zeeluinen, onthecht van zijn
geliefde duinen zweeft het mannetje
Piggelmee ergens hoog boven de
Atlantische oceaan. Stevig omklemmen
hem vuurvogelklauwen; hoort hij zich
hoog in de lucht slingerend zijn grootste
angsten uitslaan.
Op weg naar het ongewenste; op weg naar
het onbekende. Ergens en eens zal de
vuurvogel landen waar het thuishoort in zijn
dagelijkse bestaan. Totdat moment kent het
leven van het mannetje Piggelmee vele vragen;
roepen zij twijfel op, of hij ooit nog het recht
krijgt om naar huis terug te mogen gaan.
Een vuurvogel op weg naar de diepten der aarde,
waar vuurvogels aan het eind van hun leven na
hun sterven weer herrijzen uit hun as; zo kent de
Phoenix vele nieuwe levens, waarbij de grauwe
eindtijd zich telkens weer wisselt voor het prille
vitale begin van een ontluikend gewas.
Op weg naar diepten der aarde ergens ver ten
zuiden van de evenaar zal de vuurvogel op zijn
bestemming in Vuurland landen; een brandende vraag
doen oprijzen, over of er nog leven rest bij zo'n
heet gevaar.
(wordt vervolgd)