stilzwijgend grijs
je schemerde
stilzwijgend grijs
alleen je blik
uit vochtige ogen
kleurde zwart wit
schouders
licht gebogen
je zachte stem
sprak over hem met
ondertonen van verdriet
hij was er niet
al maanden geen
bericht en niemand
die ook maar iets van
zijn verblijfplaats wist
na duizend
handen en gezichten
ben jij hier beland
wachtend op zijn eerste
levensteken uit de overkant
wil melker
28/01/2017
september: | Zaterdag, januari 28, 2017 19:23 |
Prachtig aangrijpend gedicht Wil. Zo voelbaar. Het lijkt me vreselijk zo verstoken van die ander en zonder taal noch teken te zijn. Heel treffend bedicht. Liefs | |
Willem B. Tijssen: | Zaterdag, januari 28, 2017 16:54 |
In grijze afwachtende onzekerheid steeds aan dat kleine beetje hoop blijven vasthouden in afhankelijkheid. dit gevoel mooi verwoord. |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 28, 2017 11:08 |
het verdriet van gemis laat jij hier met ontroering spreken Wil. Heel mooi! Warme weekendgroet. Anneke |
|
Avr: | Zaterdag, januari 28, 2017 10:41 |
Triest en beangstigend. Oorlogen verwoesten zovele mensenlevens. Hier heel mooi verwoord! mvg Avr | |
teun hoek: | Zaterdag, januari 28, 2017 10:36 |
de grijsheid van de onzekerheid Wil. Zoals het standbeeld bij ons aan de kop van de haven. h gr. th |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 28 januari 2017 | ||
Thema's: |