In de zorg voor anderen liep hij zichzelf voorbij
Ver voorbij zijn grenzen voorbij redelijkheid
Gebroken hadden ze hem
voorbij het punt van passief handelen
En de waanzin woekerde door het huis
Spullen vlogen en scherven vielen
Door een donderende waanzin die zijn weerga niet kent
Gebroken door alles wat hem bracht tot totale inzinking en ver daarvoorbij
Overdondert door donkere wolken
en alle herinneringen vielen hem zwaar
Verkracht door het leven voelde als enige waarheid
Tot hij bijkwam in gaos en verbitterd om zich heen keek
Bloedende handen en verwrongen gezichten
De handen die mij vasthielden
en zijden voel de rust in een redelijk passief
Kom bij tot realitijd kom terug daar waar het begon
Zodat we het over kunnen doen tot inzicht daar is
En mijn gemoederen bedaarde
tot enkel het zijn in hier en nu