licht bewolkt
vandaag lopen de
sporen niet naar
behoren zij wijken
zover wij kunnen kijken
bloemen reiken
hun mooiste kleuren
maar deinzen als
wij ze willen keuren
zelfs het licht
heeft iets onbestendigs
in licht bewolkt schijnen
lijkt blauw te verdwijnen
mijn woorden raken
jouw snaren verkeerd
laten stilte weer dansen
op vermeende dissonanten
ik voel de afstand
neem zachtjes je hand
in samen wachten beginnen
we stilletjes om onszelf te lachen
wil melker
15/04/2017
Clarice: | Zaterdag, april 15, 2017 21:39 |
Mooi gedicht, Wil. Een beetje relativeren en het komt wel goed... Fijne avond, gts Clarice | |
claire vanfleteren: | Zaterdag, april 15, 2017 12:07 |
Wat kan ik anders schrijven dan een prima gedicht met mooie inhoud en graag gelezen zoals altijd. | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 15, 2017 10:56 |
grote maar dan ook hele grote klasse fijne dagen wil |
|
Avr: | Zaterdag, april 15, 2017 09:51 |
Mooi, als bij de laatste strofe de zon toch door lijkt te breken! Weer graag gelezen, Wil! mvg Avr | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, april 15, 2017 09:26 |
Liefde overwint immers alles Wil, hier en daar streepjes blauw doet straks de zon weer schijnen, samen dansen in het paaslicht en stilletjes lachen om jezelf, dan worden het mooie paasdagen die ik je van harte wens met warme groet. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, april 15, 2017 08:37 |
in verstild zijn elkaar toch ontmoeten in herkenning. th | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 15 april 2017 | ||
Thema's: |