zilt
.
Zilt
soms klein
weer groot in tijd
geen mens
en toch;
leef ik soms
in en met jou
lief,
onstuimig soms
hoog of laag
hier overspoel ik,
sporen, verleden
slechts heden blijft
zilt als immer,
alleen
.
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, april 22, 2017 21:05 |
| Mooi geschreven! Sommige dingen wennen niet, zeker als je iemand moet missen. Gts, Clarice | |
| teun hoek: | Zaterdag, april 22, 2017 19:49 |
| zout wringt in wonden. th | |
| Anneke Bakker: | Zaterdag, april 22, 2017 18:29 |
| Stilletjes dit mooie gedicht gelezen, herinneringen zullen zoet zijn, en soms proef je je eigen tranen zilt. Wens je sterkte Arie Anneke |
|
| claire vanfleteren: | Zaterdag, april 22, 2017 16:52 |
| Zilt,ik begrijp dat woord niet, dus kan ik moeilijk oordelen. Zonder dat woord is het een mooi gedicht, maar dat moet erbij waarschijnlijk? | |
| Avr: | Zaterdag, april 22, 2017 16:35 |
| Zilt! Een woord dat ik al een hele tijd niet meer ben tegengekomen. Tot nu, in dit droef mooi schrijven! Sterkte! mvg Avr | |
| christina: | Zaterdag, april 22, 2017 16:21 |
| :) prachtig Arie voelbaar sereen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: arie | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2017 | ||
| Thema's: | ||