spiegel van de nacht
de grove vezels
op de rug van het tapijt
zijn gemaakt op het
trotseren van de eeuwigheid
in grijze stof
verbinden zij hun
schoonheid met de aarde in
het dragen van de werkelijkheid
tijd en plaats
bepalen in grote lijnen
het weefpatroon dat opgevuld
wordt met persoonlijke structuren
in voortborduren
zien we ogen en de lach uit
het leven van mensen die werken
en slapen in de spiegel van de nacht
maar ook de mooiste
garens rafelen op den duur
omdat zon en licht contrasten doen
verschieten met hun intense vuur
nog glinsteren wat
onderhuidse beelden in
het lang schijnend avondrood
versleten in het aanschijn van de dood
wil melker
24/04/2017
wervelende regenboog: | Maandag, april 24, 2017 17:44 |
door de jaren heen gaat het 'een en ander' er doorleefd uitzien...karaktervol :-) fijne avond Wil liefs wr |
|
claire vanfleteren: | Maandag, april 24, 2017 10:45 |
Wil dat grijpt aan zo'n gedicht, hier is het zo persoonlijk geworden, dat je voelt dat je koestert en dat je niet graag afstand doet van iets waar je lief en leed mee deelde, mooi hoor! | |
teun hoek: | Maandag, april 24, 2017 09:34 |
Helaas Wil wordt de kwaliteit van het weefsel minder , ook van het leven rond terreur en oorlog. th |
|
Anneke Bakker: | Maandag, april 24, 2017 09:17 |
Weer een mooi gedicht geweven Wil, op dit tapijt is geleefd, met alles wat het leven heeft gegeven. Kostbaar om te koesteren tot het is versleten tot op de laatste draad in het aanschijn van de dood. Mooie dag wens ik je. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 24 april 2017 | ||
Thema's: |