Toen de illusies to leven kwamen,
Konden mijn benen niet bewegen,
Toen de dromen maar dromen bleven,
Kwam alles weer tot leven,
Wanneer vind ik de kracht om de illusie aan te grijpen,
Wanneer heb ik het lef om dromen even te laten gaan,
En dan weer met beide voeten op de grond te staan
Om nog even bij dat leuke meisje te blijven,
Waarom ren ik weg, wanneer ik durven moet?
Waar ben ik bang voor, de rest gaat toch ook goed?
Het gaat van praten naar daden naar leven en naar dood
Het gaat van goed naar slechter en ongelukkig in mijn hoofd.
Wanneer kan ik alles bevatten in mijn hart
En kan ik het niet meer zo intens schreeuwen
Rustig voor stap voor stap,
In plaats van de benen bij de 1e afslag al te nemen.
Krijg ik het ooit goed?
Zie ik mijzelf ooit met iemand aan mijn zijnde?
Oh wederhelft, alsjeblieft schop alle obstakels aan de weg
En kom alsjeblieft nu, niet ooit, niet zo, maar nu
Want het wachten ben ik zat, en het huilen maakt me moe...