Stop met mij verwijten,
Wat jij in dit leven tekort hebt geschoten.
Stop met mij te vertellen,
Dat ik moet veranderen...
Dat jij dit anders voor je zag,
En dat je spijt hebt,
Zo'n spijt. Niet van hem naar wel van mij.
Stop eens een keer.
En zeg gewoon simpelweg ik hou van jou.
Niet om hoe of wat, maar gewoon omdat het zo is.
Vertel mij niet keer op keer hoeveel ik ben veranderd,
Sinds de laatste keer.
Want nu ben ik mama...
Ook voor mij is het soms teveel.
Het twijfelen, Doe ik het wel zo als het hoort?
Het zorgen maken om, is hij wel gezond?
Oja het eten staat mij ook te wachten, net als de woonkamer en de was.
In 8 uurtjes wring ik mij door bochten en verricht ik wonderen...
Want als jij na een werkdag thuis kom. Staat er al koffie voor je klaar.
De deur zwaait open, jij bent binnen.
Je kust en kroelt ons jongen gedag,
Want God want heb jij hem zo gemist.
Onertussen dek ik de tafel,
En denk ik heb jou ook gemist.
Ik zeg jou niks,
Je bent tenslotte dood moe en hongerig,
Terug naar huis gekomen.
We eten en we kletsen,
Over je werk, de financiƫn en je dag...
Je zegt bij mij was het zeker rustig.
Lekker thuis zijn met ons kind,
Ik schut ja en zegt tevreden,
Ik wil niks missen van deze jong....
En ik denk,
Ik ben kapot, ik ben moe, ik wil slapen, ik wil soms weglopen en niet achterom kijken,
Ik wil soms jou niet.
Ik wil soms niks.
Maar ik zeg jullie zijn mijn wereld,
En dat is zo!