Geen woorden (thema)
Al vullen mijn tranen de dalen
de mensen houden zich op de vlakte
in de dagen van mijn diepste verdriet
maak ik mij heel klein en onzichtbaar
daar waar geen enkele mens mij ziet
ook al is het iets waar ik van overloop
ik loop er zelden mee te koop
en ga ik dan eindelijk eens overstag
en de reacties van mensen zie en lees
dan is dat voor mijn pijn een hard gelag
dit is iets wat ik heel erg vrees
zelfs ik heb er soms geen woorden voor
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, juni 27, 2017 22:18 |
| Een gedicht wat raakt, Arendsoog. Gts, Clarice | |
| september: | Dinsdag, juni 27, 2017 13:26 |
| Zeer sterke slotzin in dit mooi geschreven gedicht. Dan heb je er geen woorden meer voor. En is het eigenlijk beter zo. Het ontbreekt mensen soms aan voldoende meevoelen of empathie. Gelukkig zijn er ook anderen. Liefs |
|
| Avr: | Dinsdag, juni 27, 2017 09:53 |
| Mensen kunnen inderdaad hard zijn. Maar gelukkig bestaan er ook zachtaardige mensen die wel begrip tonen voor een medemens. Respect voor dit mooie, gevoelvolle schrijven! mvg Avr | |
| Stroejaro: | Dinsdag, juni 27, 2017 07:49 |
| Intens, zeer knap geschreven. Wens je veel sterkte. | |
| Aquarel: | Dinsdag, juni 27, 2017 05:46 |
| Ik heb hem een paar keer gelezen. Zo intens die gevoelens, en zo moeilijk om te delen. En eenmaal gedeeld kunnen reacties ook nog steken. Ik wens je veel warmte en sterkte toe. Liefs, Aquarel |
|
| Pascal Janssen: | Maandag, juni 26, 2017 23:48 |
| Ik word er stil van. Zo razend... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: Arendsoog | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2017 | ||
| Thema's: | ||