De weg terug over wat lijkt
een leven lang.
Wanneer een epiloog reeds
lijkt te gloren.
Lijkt te gloren, omdat wat
niet weet; misschien een herstart
kan maken geheel van voren.
Dat is dan misschien een kwestie
van geloof, opdat er nadien een
tweede leven kan zijn.
Waarbinnen je meer het geluk zult
kunnen ervaren door het leven te
zijn uitverkoren. Uitverkoren na
verdwaald geweest te zijn.
Doch niet voor eeuwig te zijn verloren.
Als klein mens ondanks alles nog
altijd die optimist. Op de weg
terug waar de sporen nog niet zijn
uitgewist. Met opgestoken duim
somtijds spoor zoekend op zevenmijls-
laarzen langs onduidelijke paden met
behulp van vele stukjes brood.
Als voedsel tegen de wanhoop, want
kleine mensjes hebben dromen en die
zijn soms voor een sloot te groot.