Wanneer geeft mijn geest of lichaam het op?
Ik moet toch doorgaan
Terwijl ik mezelf de afgrond in zie gaan
Het is zo op
Ik blijf vechten omdat het moet
Maar wat ik doe is nooit goed
Word gek van die controle
Controle over leven en dood
Het is zo moeilijk en zwaar
Ja gelukkig zijn kon ik dat maar
Zoveel wanhoop en pijn
Ik kan hier echt niet meer zijn
Mijn woorden zijn op geen kracht meer
Was ik maar dood
Dit leven doet te zeer
Ik heb echt alles gegeven
Maar nu denk ik alleen nog maar aan opgeven
Kunnen ze mij helpen uit dit eenzame gevecht
Het enigste wat ik doe, ik vecht
Wanneer zal mijn lichaam het opgeven?
Wanneer zal mijn geest het opgeven?
Want ik heb zoveel gegeven
Het is op
Terwijl ik mezelf de afgrond in zie gaan
Het is zo op
Ik blijf vechten omdat het moet
Maar wat ik doe is nooit goed
Word gek van die controle
Controle over leven en dood
Het is zo moeilijk en zwaar
Ja gelukkig zijn kon ik dat maar
Zoveel wanhoop en pijn
Ik kan hier echt niet meer zijn
Mijn woorden zijn op geen kracht meer
Was ik maar dood
Dit leven doet te zeer
Ik heb echt alles gegeven
Maar nu denk ik alleen nog maar aan opgeven
Kunnen ze mij helpen uit dit eenzame gevecht
Het enigste wat ik doe, ik vecht
Wanneer zal mijn lichaam het opgeven?
Wanneer zal mijn geest het opgeven?
Want ik heb zoveel gegeven
Het is op
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, augustus 07, 2017 13:57 |
| dit lijden is je lastig houvast, pas in een speels heel - hoe houd je evenwicht? hoe leeg lijkt het te wezen? hoe zou je het niet vrezen? - spannend stapje ligt ja lacht toe wacht je kans ten dans, om je even vrij te geleiden.. groetje, hans |
|
| EXPLICIT: | Zondag, augustus 06, 2017 23:36 |
| Veel kracht gewenst van nog zo één! | |
| september: | Zondag, augustus 06, 2017 21:30 |
| Je bent er weer, gelukkig! Ik begrijp de enorme moeilijkheid in hoe je je voelt. Eigenlijk zou ik je een tip willen geven om een korte (documentaire)film te bekijken op npo2, stay alive a method. Het kan je mogelijk een ander perspectief geven. Liefs | |
| Aquarel: | Zondag, augustus 06, 2017 20:17 |
| Blijf je gevoelens uiten, zoals hier in dit gedicht. Ik begrijp dat je totaal geen weg meer ziet naar geluk, maar een beetje opluchting dat je ergens jouw emoties kan delen helpt misschien om het uiteindelijk dragelijk te maken. Veel sterkte, liefs, Aquarel |
|
| claire vanfleteren: | Zondag, augustus 06, 2017 19:44 |
| Lunia, je moet je nog meer verzetten en volgens uw schrijven voel ik dat het begint te deinen, ga zo verder je komt er! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 augustus 2017 | ||
| Thema's: | ||