Daar in geloken eenzaamheid
wordt gedachte uitgelezen droom
sleept scharniert wassend brein
't rebels fier opstaan tegen tijd
en onnozel genaamde idealen
verlangt diffuus duisterlicht stralen
een hand hoofd, 'n oogwenk raakt
zacht wars tandwiel verdooft
omhelst als het eigen is boom
natuurgedaante in triomferen
wervelt woest zand onvolledig
als muziek geformeerd in dalen
dromen legen de lange nacht
onderzoeken introvert gelaagd
waar idealen zijn om onversaagd
het water naar de zee te dragen
[zwarte engel]: | Woensdag, oktober 18, 2017 17:16 |
het voelt als word ik heen en weer geslingerd, al weet ik niet waartussen. het einde geeft me moed | |
september: | Donderdag, oktober 12, 2017 15:55 |
Hartelijk dank voor de fijne reacties. Ik ben er blij mee. Liefs |
|
Stroejaro: | Donderdag, oktober 12, 2017 07:00 |
Bijzonder, fijn geschreven. | |
EXPLICIT: | Woensdag, oktober 11, 2017 23:14 |
Bijzonder, het laat me een intens en intiem gevoel. Mis het thema mystiek ;-) | |
Anneke Bakker: | Woensdag, oktober 11, 2017 17:17 |
Uitgelezen in geloken eenzaamheid lees ik dit bijzondere gedicht, waarin leven en liefde gedragen worden op golven van de zee. Indrukwekkend September. Wens je een mooie avond. Anneke |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 11 oktober 2017 | ||
Thema's: |