ik hoef niet te graven
naar wortels
want zelfs
als de bomen slapen
en bloemen
onzichtbaar zijn
laten de zaden
gezaaid door dierbaren
die het aardse ruilden
met eeuwigheid
weten dat
ze in mijn hart
altijd aanwezig zijn
tastbaar afwezig
ja…
ontastbaar aanwezig
onvoorwaardelijk ja…
en ondanks het gemis
zoek ik rust
in hun vrede
christa
wervelende regenboog: | Maandag, oktober 23, 2017 10:04 |
rakend geschreven Christa | |
september: | Zondag, oktober 22, 2017 23:04 |
Wat mooi. Hier past een ontroerde stilte. Liefs | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, oktober 22, 2017 21:49 |
mooi mooi | |
Anneke Bakker: | Zondag, oktober 22, 2017 17:30 |
De gezaaide bloemen bloeien immers blijvend in je hart Christa. Prachtig gedicht! Lieve groet en mooie avond. Anneke |
|
juffie: | Zondag, oktober 22, 2017 15:49 |
heel mooi | |
teun hoek: | Zondag, oktober 22, 2017 14:42 |
mooi. th | |
Dasje (lucky): | Zondag, oktober 22, 2017 14:39 |
Stilmakend mooi... | |
Auteur: christina | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2017 | ||
Thema's: |