het verleden eet de toekomst
ik voelde zo'n angst
niet om hoe jij me zag
maar om het zien van jou
ik was zo bang
niet om kwetsbaar te zijn
maar om de kwetsbaarheid in jou
ik voelde zo'n angst
niet om te spreken
maar om te horen van jou
ik voel me zo veilig
nu je stilgevallen bent
in het nabij zijn van jou
de stilte spreekt
met meer woorden
dan ik je zeggen kan
niet om hoe jij me zag
maar om het zien van jou
ik was zo bang
niet om kwetsbaar te zijn
maar om de kwetsbaarheid in jou
ik voelde zo'n angst
niet om te spreken
maar om te horen van jou
ik voel me zo veilig
nu je stilgevallen bent
in het nabij zijn van jou
de stilte spreekt
met meer woorden
dan ik je zeggen kan
Reacties op dit gedicht
| Der Nis: | Dinsdag, januari 02, 2018 22:17 |
| Het verleden eet, de toekomst smelt De ijsbergen smelten, land overboord Het schip vaart nu veilig De haven is ver......... Getroffen in tweeën gespleten Brok in de keel, niet kunnen eten |
|
| september: | Vrijdag, november 24, 2017 17:31 |
| Ik ben er stil van. Zo ontroerend en eerlijk. Heel mooi. Liefs | |
| teun hoek: | Vrijdag, november 24, 2017 17:25 |
| juist in de stilte kom je voelbaar tot elkaar...een hand een streling , een kus. intens. th |
|
| David Matser: | Vrijdag, november 24, 2017 15:56 |
| Rakend verwoord, met veel gevoel gelezen. Dank voor het delen van je mooie schrijven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: [zwarte engel] | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 24 november 2017 | ||
| Thema's: | ||