over duizend sporen
vluchtig dwarrelt zand
over duizend sporen
geselt palmen waaronder
psalmen ooit zijn geboren
een geitenhoeder lacht
als hij de kudde drijft
grijnst als wind de hoofddoek
van een schone verwaait
een vredig dorpsdecor
waarin tijd de ogen
langzaam heeft gesloten
voor vernieuwing buiten
pas avonds als
ouderen de luiken sluiten
verheft weerstand zijn stem
vloeit drank om onvrede te uiten
nog gaan zij
zich niet te buiten aan
gevaarlijke opstandigheid
blijven alle ruiten heel
maar het zaad
is al ontkiemd en ooit
zullen zij de morgen openen
door zwarte bloemen te laten zien
wil melker
02/12/2017
lodi: | Zondag, december 03, 2017 02:24 |
De stem in ons hart vertelt op de klanken van de muziek en de geur van bloemen, hoe ze ons ziet geen doen-denkers nee, liever een aan-pakker, zij die dan als nog twijfelen verwijzen we graag door naar, de gids van jou bestaan Jouw hart.... liefs lodi |
|
EXPLICIT: | Zaterdag, december 02, 2017 23:57 |
Verwaaiend zand vertelt zoveel meer dan we kennelijk kunnen beseffen... | |
september: | Zaterdag, december 02, 2017 18:46 |
Een verontrustend zeer goed geschreven gedicht Wil. Een mooie inkijk in het mogelijk en zo andere leven van mensen uit verre culturen. En hoe er altijd iets beginnend in het kleine ontkiemen kan wat grote gevolgen kan hebben. Wat overigens niet alleen aan het verre behouden hoeft te zijn.. Liefs en fijn weekend |
|
teun hoek: | Zaterdag, december 02, 2017 13:45 |
zo druppelt onmacht veelal uit in gezaaid ongenoegen. voor alles en allen funest. th |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, december 02, 2017 10:23 |
Het leest als een beeld uit de woestijn Wil waar nog geen vernieuwing is doorgedrongen, het zaad in drank ontkiemd zal niet in kleuren bloesemen, doch enkel zwart en door kamelen worden vertrapt. Troosteloos beeld schets je hier. Warme groet op deze mistige zaterdag. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 02 december 2017 | ||
Thema's: |