Hoe onweerlegbaar liefde
aan kierende deuren klopt
het vurig onmatig hart
gesloten denken stopt
even
dat zelf los mag laten
gevoel kunnen vrijlaten
als zo dichtbij angst slaapt
waar aangeraakt, gesperd open
scheurende pijn ontwaakt
terwijl liefde als water is
onvolkomen in liefde zijn
waar demonen beschermen
het hart aarzelend blijft hopen
wij genageld blijven staan
of gelijktijdig weglopen
voor dat onmetelijke
verlangend achterom
kijken, het volle licht
die ooit zachte droom
en liefde is als water
vluchtend vuur, blijft
kloppen, later bewaren
woorden een amen
ontegenzegbaar liefde
in zwijgen van teveel
vloeit in geven, eenzaam
druppelt peinzend langzaam
Stroejaro: | Zaterdag, maart 10, 2018 16:17 |
Heel mooi geschreven! | |
september: | Zaterdag, maart 10, 2018 12:10 |
Dank jullie hartelijk voor de fijne voelbare reacties @Teun, het gedicht bevat ook beeldspraak voor de nuances van wat we liefde noemen. Zij kan alles in zich dragen. Ook eenzaamheid. En in de tijd rijpt vaak dieper besef van die nuances. Fijn weekend allemaal |
|
EXPLICIT: | Zaterdag, maart 10, 2018 02:35 |
Waar het smeult kan het zomaar oplaaien, echte liefde laat het vuur niet doven. Zo mooi geschreven, het raakt me diep... | |
Pbouwknegt : | Vrijdag, maart 09, 2018 23:30 |
Oh zo mooi teerheid en volharding en (wan)hoop. | |
Roselynn: | Vrijdag, maart 09, 2018 21:41 |
Intens en teer.. Liefde in al zijn facetten.. It can make You... Also break You... Mooi verwoord! |
|
teun hoek: | Vrijdag, maart 09, 2018 16:17 |
moeilijk als liefde verdruppeld in eenzaam zijn ? h gr. th |
|
Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 09, 2018 13:23 |
Een vaststaand feit, zwijgend liefde laten druppelen die openscheurende pijn als balsem doet verzachten. Heel stil dit moois gelezen September, met lieve groet. Anneke |
|
Auteur: september | ||
Gecontroleerd door: september | ||
Gepubliceerd op: 09 maart 2018 | ||
Thema's: |