Ik voel mij vandaag zo raar,
niet echt blij of niet echt slecht,
ja echt waar.
Ik weet het niet echt.
Wat gebeurt er met mij?!
Ik weet niet hoe mij te voelen,
en ik heb geen doelen
om naar te streven.
Het is precies nutteloos mijn leven.
En ik ben zo afwezig de laatste tijd,
ik denk dat aan een ziekte lijd
een ziekte die niemand kent;
het is net alsof je alleen op de wereld bent.
Niemand om je heen
gewoon helemaal alleen.
Ik zit mij de hele dag te vervelen,
en soms nog eens wat te kwelen.
Ik voel mij zo leeg vanbinnen
er valt niets met me te beginnen.
Hopelijk is de vakantie vlug voorbij,
dan wordt ik denk ik terug blij.
School zet mij op andere gedachten
maar ja dat wordt nog even wachten.
Nu ben ik door mijn rijmen heen
en nog voel ik mij alleen.
Dit gedicht is klaar.
Tot morgen maar.