Jarenlang heb ik touwtjes vastgemaakt
de eindjes aan elkaar geknoopt
tot een meters lange koord.
Jarenlang heb ik hout gekliefd
plankjes gemaakt en met touwen vastgebonden
tot een meterslange brug.
Wat begon als een brug over een rivier
om met droge voeten aan de overkant te raken
is nu jaren later de enige manier
om de ravijn over te steken:
een wankele brug van touwtjes die op springen staan
en planken die te dun zijn om mijn gewicht te kunnen dragen.
Ik ben bang maar er is geen tijd voor twijfel
het wordt rennen voor mijn leven,
snel beslissen maar wel voorzichtig zijn
elke pas op voorhand berekenen
overhaast te werk gaan maar toch geen fouten maken
of de brug zal het begeven.