(dit gedicht is voor alle kinderen die zo jong al zoveel moeten doorstaan vergeet niet er zijn er nog die aan jullie denken veel sterkte verder)
het kind is thuis en heeft het niet fijn
ze is alleen
en ze heeft pijn
tis zo gemeen
maar niemand die het ziet
niemand ziet haar verdriet
omdat het diep in haar zit opgekropt
haar hele leven is geflopt
en ze is nog maar zo klein
en dan toch zoveel pijn
waarom moet het toch zo zijn??
haar hartje is gevuld met maar een paar dingen en toch is het hart overvol
ze word er gek van,helemaal dol
er zit pijn in,pijn en verdriet maar ook haat
die de'ander'bij haar achterlaat
waarom ze niet praat??
omdat ze niet durft en niet kan
ze is gewoon te bang,man
ze kan het niet
ze heeft teveel verdriet
niemand die het ziet
hoe al die pijn als een wilde donkere storm in haar woed
ze verliest hierdoor alle moed
ze huilt bittere kindertranen die nooit zullen verdwijnen
als je niet oppast zal ze er in wegkwijnen
maar hopen dat dat niet zal gebeuren
want eens zullen ze der wel opfleuren??
dan zien ze het
dan maar hopen dat ze het red
maar nu is ze er nog niet
en moet ze alleen verder met haar verdriet
todat eindelijk iemand ziet
hoe pijnlijk haar hartje is gevuld
totdan veel geduld
en bittere kindertranen