Tergend langzaam trekken de wolken
hun baan aan de hemel
alsof wind dood ligt in een ander land
waar warmte een thuis krijgt
en de andere landen somber stemt.
Niets dat wijst op verandering
het is licht maar het donker bepaalt
stemmingen ontwikkelen tot dieptepunten
onverklaarbare gedachten in ratio
beklemmen de luchtpijpen tot happen.
Zonder tegenspoed zou je leven
maar het is dalen in het ravijn
met negatieve eindeloze verlangens
zonder ruimte te ontwikkelen
in andere landen, andere ruimten.
Geen vlieger in de lucht
waarvan jij de bestuurder bent
maar de bliksem die gaten slaat
in je weerloze stam van lijden
je cellen versnellen hun afbraak.
Een Flamingo vliegt uit
weg vanuit de klankkast
waar nagels toveren op ijzer
de traan van afbraak verliest
blijmoedig de traan van emotie.
De Flamingo ontwaakt
vrijheid van de ziel.
03-08-‘02/13:00