Zijn laatste glas
Nippend aan zijn kristallen glas
genietend van de kleur en geur
zo uit de volle fles geschonken
deed hem naar het verleden lonken.
Zo was het eens, toen nog getrouwd
gekregen van zijn zoon
die slechts op zijn verjaardag komt
was dit nu vaders loon?
Een volle teug de fles nog lang niet leeg,
een korte schok zijn flonkerend glas
aan scherven.
Zijn kamerdeur op slot
er valt niets meer te erven.
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Zaterdag, augustus 10, 2002 15:40 |
| knap, thats wrang and life | |
| Hanneke Eirinn: | Zaterdag, augustus 10, 2002 14:40 |
| pfffff hard en bitter.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: H.W.F. Banis | 
|
|
| Gecontroleerd door: dodyke | ||
| Gepubliceerd op: 10 augustus 2002 | ||
| Thema's: | ||