Duisternis neemt bezit van mij.
Ben vol met haat, nooit meer blij.
Maar het kan me niets meer schelen.
Heb toch niks om met iemand te delen.

Het duistere pad heb ik gekozen.
Zo ben ik in het zwarte dal gekomen.
Ik doe gewoon lekker wat ik wil.
Voor niets of niemand hou ik me nog stil.

Wat maakt het uit of ik een paar keer aan de wiet kom.
Je leeft tog maar 1 keer dus waarom is et zo dom.
Dit is mijn wil.
Dus mensen hou je alsjeblieft stil.

Ooit kom ik wel es op het goede pad.
Maar hier van heb ik nog geen genoeg gehad.
Het leven is tog alleen maar pijn.
Dus waarom mag ik dan ook niet eens gemeen zijn.

Het leven boeit me niet meer.
Zelf de pijn doet niet meer zo zeer.
Nee het verkeerde pad doet me goed.
Zou niet meer weten hoe et anders moet .