Het waren maar momenten
van een herinnering.
De prille liefde tot elkaar als een begin.
De foto op het hoekje van de kast,
velours gordijnen met een kwast.
De geboorte van het eerste kind,
gedachten, waaiend als de wind
terug naar het verleden.
Momenten in ons dagelijks bestaan
teer en kostbaar in de geest
en nimmer te wissen uit het verleden
maar leef wel in het heden.
Een heden waarin zich nieuwe beelden
zetten in het leven van vandaag
en oproept tot een nieuwe vraag.
Een kind dat snakt naar liefde en begrip,
naar warmte van mensen.
Timide word ik er soms van
en zal graag anders wensen.