Als de avond valt zing ik een lied
over kleine steentjes in het zand
ongemerkt steeds vertrapt
verdwenen in dikke lagen aarde
die ons verleden heeft gevormd
waaronder grote stenen en fundamenten
bewaard als een stille herinnering
aan hen die de mensheid
generatie op generatie
heeft laten ontwikkelen zonder kennis
om vooruit te kijken naar beschadiging
van de natuurlijke waarden
waar dieren zijn uitgestorven
tot resten voor archeologie
langzaam komt de versombering
de zwarte dood als kankergezwel
ons het leven ontnemen
om de natuur weer leven te geven
zodat de bladeren weer groen worden
en de cyclus van het leven
verder kan met de schade ontstaan
door macht en bezitterigheid te helen
de natuur zal nooit meer zijn
zoals het eens begon als paradijs