Ik zag op tv de beeltden van het W.T.C
eerst was er een knal dan rook
van een vliegtuig dat het gebouw indook,
Dan kwam het vuur en iedereen overstuur
geroep en getier paniek alhier,
Verstikkende rook, iemand die van de toren dook
verschrikkende kreten, een laatste wanhopig gesprek
dan begeven de gebinten
het zeeg omlaag alsof aan linten,
Wolken van stof wolken van as
gebulder van stenen het breken van glas,
Paniek in de straten een blik met een vraag
in hemelsnaam wat gebeurd er vandaag,
Vermiste geliefden oproepend in gedachten
gesmoorde kreten die je naar adem doen smachten
Wrang gevoel in mijn maag bij het zien van dit leed
onmacht en walging tegen hij die het deed,
Het hart van een stad ontrukt uit zijn kern
getuigenissen van de ploeg aan de grond
een gapende wond van wat vroeger bestond
jenne