Iemand van mijn klas,
Dat vroeger mijn vijand was,
Heeft vandaag verdriet,
Je huilt bijna mee als je haar ziet.
De reden dat ze huilt, weet ik niet,
Soms zit ze in het riet,
Zodat niemand het ziet,
Dat niemand ziet dat ze huilt bedoel ik.
Op een dag ging ik naar haar toe,
En vroeg haar wat er scheelde.
Ze zei, oh een beetje moe,
Ze dacht dat ik me verveelde.
Ze heeft me nooit verteld wat er was,
Tot in de klas.
Ze zei het en was opgelucht,
En ze liet een zucht.
Toen liet ik haar ff alleen,
En ik hoorde geween.
Iemand had iemand anders geschopt,
Toen zei ie: hahaha gefopt.
Ik ging naar huis,
Hielp onderweg nog een muis.
En dan ben ik gaan slapen,
Ik ging niet langer gapen.
-vele groetjes-
ratke