Verlangens nemen het over
van het verstand.
Stapje voor stapje
loop ik naar de rand.
Ik maak er een eind aan,
Ik wil het niet weten,
Laat me ophouden met bestaan,
Laat de wereld mij vergeten.
Ik wil ze geen verdriet bezorgen.
Misschien moet ik van de rand
weg lopen.
Wachten op de dag van morgen.
Misschien dat ik dan weer kan hopen,
op een leven zonder zorgen.
Maar de drang is zo groot,
gewoon die laatste stap nemen,
Maar wil ik echt dood?
Nee, ik wil leven
ookal doet t vaak pijn.
Als ik blijf leven,
zal er vast wel een dag komen,
dat ook ik gelukkig zal zijn.