De donkere wolk ellende slaat mij tegen de grond
Verstikkend snak ik naar levenslucht
Zoek ik iets iemand die mij dat kan inblazen
De wolk achtervolgt mij op mijn vlucht naar het lichtere deel
Hoe moet ik jou steunen
Degene waar ik op leun
Wat kan zeggen op jou uit de duisternis te halen
Jij die ook wordt verstikt
In mijn diepste dal
Riepen mensen mij vanaf de berg
De berg waar ik elke steen voor steen
Op probeer te klimmen
Glij weg, val steen voor steen terug
Voel de kou van het dal aan mijn voeten
Haastig grijp ik mij vast
Aan de handen die mij worden gereikt
Ik hoor je kreunen uit het dal
Zachte geluiden, ik mag het niet horen
Maar ik zie terug kruipen
Schuilend voor de donkere wolk
Wat kan zeggen
Stemmen zweven door mijn hoofd
Wat kan zeggen
Mijn tong is verdoofd
Mensen zeiden, ik weet het niet
Ik weet niet hoe ik je kan troosten
Woorden schieten te kort
Ik kan alleen luisteren
Zinnige zinnen voor mij
Maar nu ik ze wil zeggen
Zijn ze leeg en luchtig ,
zweven weg uit het dal
Op de bergwand groeien bloemen
Edelwijs dat ik pluk
Sterker en sterker van de verkwikkende geur
Kruip ik naar boven
Ik blijf je roepen
En je een hand reiken
Dat jij net als ik
Zal opkijken uit het dal