Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
... en de zon schijnt.
Ik zie de glimlach om je mond
verwrongen door de scherpe pijn
je ogen kijken in het rond
en het valt me op
dat de zon al weg had moeten zijn.
Ik zie jouw lippen zacht bewegen
en wou dat ik je horen kon
maar je had al te lang gezwegen
en jouw stem ging verloren
in de schaduw van de zon
Ik zie het bloed in je haren
de levenskracht in jou verdwijnt
ik zie je ogen in de verte staren
en het valt me op
hoe fel de zon schijnt.
Reacties op dit gedicht
Petite Anette vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
free
:
Dinsdag, oktober 22, 2002 08:56
triest mooi.......
sleepless
:
Maandag, oktober 21, 2002 17:15
Triest gedicht over die herinnering.
Ik word er stil van.
Groetjes.
Zasan
:
Zaterdag, oktober 19, 2002 23:43
Die eeuwige zon hé.
Erg mooi gedicht.
Over dit gedicht
Auteur:
Petite Anette
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
19 oktober 2002
Thema's:
[Ironie]
[Verlies]
[Zelfmoord]