Ik weet niet hoe je het voor mekaar kreeg
Maar jouw weerzien bracht zoveel teweeg
Dat ene moment dat jij verscheen
En de grond onder mijn voeten verdween
Hoe kan dat nu nog steeds zo zijn?
Waarom voel ik bij jouw altijd zoveel pijn?
Komt dat door wie je toen voor me was?
Of omdat de herinnering aan jouw,
nooit helemaal genas?
Wist ik maar waardoor het kwam
Eén blik die me de adem ontnam
Ik had nog nooit zoiets gevoeld
Opwinding, verwarring, spanning maar ook verdriet
Misschien heb jij het allemaal nooit zo bedoeld
Maar dit is hoe mijn herinnering het ziet
Ik heb een mooie tijd met jouw gehad
Maar diep in mijn zegt een stemmetje
Je leven was alleen maar zwaar verward
Ik weet ook wel die tijd is allang voorbij
Maar als ik jouw dan weer zie
Voelt het weer even zoals toen
"De tijd van jouw en mij..."