Mijn liefde is dolende
in mijn niemandsland
waar zonder mijn denken
het sprookje nog zou leven
zonder roekeloos te zijn
het land van de levenden
koesterde mijn tekorten
tot algemeen gebruikelijk
mijn verlangen is gebleven
in een liefde zo gesnoerd
dat waarheid tongloos bleef
had ik nu maar geleefd
samen met jou in alle openheid
voordat het sprookje begon
kijk ik nu in de spiegel
zie ik mijn sprookje vertrappen
hoe zuur mijn liefde bloed
mijn liefde is dolende
in mijn niemandsland.
27-10-‘02/15:29
~Marina~: | Zondag, oktober 27, 2002 21:47 |
niemandsland is ook niet alleen... en dolen doe je ook samen... zucht... kus, Marina |
|
happy tear: | Zondag, oktober 27, 2002 18:36 |
heeel mooi geschreven maar oh zo droef :o( ... | |
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 27 oktober 2002 | ||
Thema's: |