De tijd gaat opeens langzamer,
kijkend door het glas,
stil zit ik hier op mijn kamer,
denkend aan hoe het was.
Was is verleden tijd,
angstig voor het heden,
het gevoel van nu moet ik kwijt,
dat moet gaan behoren tot het verleden.
Maar de angst wil niet stoppen,
stilletjes probeer ik het op te kroppen,
het gevoel wil niet weggaan,
maar ach..........het is straks toch met mij gedaan.
28-10-02 voor nl verslag over het boek het uur nul
Nooit gedacht,
dat de dood is,
waar ik op wacht,
en mis.
Nooit geweten,
Dat het ziek zijn,
Me zo kon bezeten,
met zoveel pijn.
Nooit weggegaan,
en nu is het tijd,
zonder traan,
zonder spijt.
28-10-02 voor nl verslag