Voor Truus
Op het pas geschoren land
heeft tijd alles doorleeft
de mijt ligt nu in balen
vergankelijk het bierkratje van hout
in nu onverteerbaar plastic
dat toch probeert te stralen
hoe wijs mijn ouders waren
brachten mij tot het zijn
samen met mijn dierbare vrienden
het kind zijn verlaten
hoe glad was mijn gezicht
jeugdig en onbezonnen
hoe getekend mijn zijn
waar leeftijd wijsheid bracht
zodat ik nu mag zijn
stil maar, leeftijd leeft
dat kind
is toch in mij gebleven.
04-11-‘02/13:58
Marieke: | Maandag, november 04, 2002 19:15 |
Laat het kind in je niet ontsnappen. Je hebt het nodig om in de grote mensenwereld te kunnen blijven leven. Erg mooi gedicht! | |
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 04 november 2002 | ||
Thema's: |