er is iets wat ik je zeggen moet
en ik al heel lang voor me houd...:
je was de eerste die van me hield
en er echt altijd voor me was
je keek in mijn ogen
en zag het verdriet dat ik zo vaak had
je was de gene die mijn pijn zag
elke keer als je in mijn ogen keek
je zei dan: kom eens even hier
wees gerust,ik laat je nooit meer gaan
al die tijd heb je van me gehouden
en ik snapte jou gevoelens niet
want hoe kan je dit nou voelen
voor iemand die zo verdrietig is
je bleef bij me als ik huilde
en als de tranen maar bleven komen
dan ging je niet weg
zelfs dan bleef je bij me
ik heb je zo vaak pijn gedaan
je gezegt: laat me toch alleen
je kan veel beter krijgen
ik wil dood,het is beter zonder mij
maar toen kwam er een dag
ik kon zeggen wat ik wilde
maar toen werd alles je te veel
je liet me alleen en huilend achter...
want wat zo lang had geduurt
daar kwam een einde aan
het leven van ons samen
werd door jou vernield...
je kwam met zo veel excuses
die ik niet kon geloven
want wat ik in jou ogen zag
was nog steeds die liefde
nu sta ik hier tegen over je
en kijk ik in je ogen
je wilde zo graag vrienden zijn
want je hield zo veel van mij
en wat ik in jou ogen zie
dat maakt me aan het huilen
want ik zie de spijt die je hebt
en dat je mij niet kan vertellen
je ogen lachten altijd
nu vraag ik me af
waar zijn die glinstertjes gebleven
die ik altijd zag
je houd zo veel van haar nu
maar vertel me eens
waarom zeg je dan nog steeds
ik hou zo veel van jou...?
mijn leven is nu voort gegaan
ik heb hier van geleerd
bij mij is het verwerkt
en hoe zit dat nu bij jou...
ik heb iemand gevonden
die gewoon weg van me houd
die meer voor me betekent
dan jij op dit moment
wat ik je nu dus zeggen wil
is dat ik sterk kan zijn
ik heb hier door bewezen
ik kan het leven best wel aan
elke week zie ik hoe je bent
en het maakt me triest
om te weten dat je eens
met mij wel gelukkig was
ik wil je door elkaar schudden
en zeggen: waar ben je mee bezig
geniet eens van het leven
dat je onbewust mij wel hebt gegeven
wat ik jou alleen nog wil zeggen
zijn een paar kleine woorden
zeg eerlijk wat je voelt
want wat je je zelf nu aan doet
dat is geen liefde en geen leven meer...
Hans Winter: | Woensdag, november 20, 2002 23:57 |
lijden aan je liefde is toch wel echt leven, je los moeten maken, geen raad weten met de lege plek waar je zo sterk was gehecht. groetje, hans |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 november 2002 | ||
Thema's: |