SNEEUW
SNEEUW
Kristallen haken elkaar,
kraken vorstig, dwarrelen licht.
Zijn kussen van een winterse nacht,
maken zacht, de morgen wit wakker.
Stilte lacht als geluid wacht
op de kraak van een stap.
Voet in de sneeuw, twee, toch alleen.
In het licht van de morgen
verstapt zich geluid,
krijst weer zijn boodschap
in strooiwagens uit.
Zout en kristal brengen winter
tot tranen, smelten sneeuw
tot verdriet van publiek.
wil melker
22/01/2001
Kristallen haken elkaar,
kraken vorstig, dwarrelen licht.
Zijn kussen van een winterse nacht,
maken zacht, de morgen wit wakker.
Stilte lacht als geluid wacht
op de kraak van een stap.
Voet in de sneeuw, twee, toch alleen.
In het licht van de morgen
verstapt zich geluid,
krijst weer zijn boodschap
in strooiwagens uit.
Zout en kristal brengen winter
tot tranen, smelten sneeuw
tot verdriet van publiek.
wil melker
22/01/2001
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: shelby | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||