Een streng haar waait in mijn ogen
de takken van de bomen hebben zich flink gebogen
de wind laat zich zien van een andere kant
het blaast door het Nederlands gras en zand
Net nog hoorde ik door de trillende telefoon
jouw stem raakte mij op een angstige toon
de woorden die vertelden me dat je weg gaat
dat uitgerekend jij me nu in de steek laat
de vrouw die er voor me was nu ik het moeilijk heb
de vrouw die me liet zien welke keerzijde er was
ik KAN het niet zonder jou, Daan, ookal ken ik je pas
pas een twee jaar uit een mensenleven
maar ik wil je langere tijd geven
Ik wil nog met je mee op tocht door het bestaan
hoe kun je, hoe kun je, nu nou naar Ierland gaan?
Ik weet het, jouw gezin, komt op de eerste plek
maar al die keren dat ZIJ mij vertelden:je bent niet gek?
die weet je nog, ik voel het, als ik door de bomen heen staar
de woorden door de telefoon zeggen me via jou dat ik er voortaan helemaal alleen voor sta
als dit alles niet was gebeurt, zou ik zeggen: vooruit, ga!
Maar je bent mijn ziel, mijn reden waarom ik nog leef
jouw persoonlijkheid, als een volwassen
laat me zien
hoe leven ook kan zijn
al ga ik nu door deze gekken door helse pijn
IK HOU VAN JE, als een vriendin voor altijd
ik wil je niet kwijt
en het meisje in wanhoop huilde keihard verder.....
(ze kwamen nooit meer terug en zij bleef dood leven)