Voor eens en altijd,
vertel ik je de waarheid,
van mijn gevoel,
dat stroomt door mijn bloed,
elke seconde,
van mijn ontstaan.
Eens vond ik,
mezelf in een oogwenk,
stond ik versteld,
van de energie,
die mij bedwelmende,
van dit weerzien.
Het was te vroeg,
dat mij dit overviel,
te vroeg,
de woorden gesproken,
te vroeg,
mijn hart gevolgd,
hoe kon ik weten,
dat jij mijn hart zou breken,
voor eens,
en altijd.
Mijn hart gesloten,
voor eens en altijd,
de sleutel,
kapot geslagen,
in een oogwenk,
in een oogopslag,
zag ik jou,
zag ik mezelf,
niet wetende meer,
wie ik was,
voor jou,
Een bondgenoot,
of een slachtoffer?
Mijn gevoelens vermoord,
wegeworpen,
gekwetst,
in een oogwenk,
in een seconde,
mijn hart geslagen,
vertrapt,
voor de haaien gegooid,
als een oude lappenpop.
Een vijand,
of een bondgenoot?
Voor eens,
en voor goed,
mijn eigen bloed,
afgestoten,
verworpen,
mijn eigen broeder vermoord,
in het holst,
van de komotie.
Een slachtoffer,
of moordenaar?
Een passionele moord,
begaan,
Waarom?
Vraagt men mij,
maar het antwoord,
onbeduidend vaag,
zelf voor mij,
mijn hart verworpen,
mijn hart gesloten,
Voor eens en altijd,
een moordenaar?