Winters weerzien

De sneeuw vliegt door de lucht,
Koning Winter slaakt een diepe zucht.
De wereld kleurt geleidelijk wit,
langzaam delft de donkere grond het onderspit.
Kinderen spelen buiten,
ik zie de sneeuwpoppen de grond uit spuiten.
Trek mijn warme kleren aan,
lekker met mijn handen door de sneeuw heen gaan.
Snel maak ik drie ballen, en leg die op de grond,
dan ga ik ze rollen, zo worden ze groot en rond.
Op de bovenste plak ik steentjes en een peen,
zoals mijn sneeuwpop is er geen één.
Langzaam komt mijn sneuwpop tot leven,
en kan ik hem na jaren weer een hand geven.
Hallo lieve sneeuwpop, tijd niet gezien,
ik hoop dat het nog lang duurt, dit winterse weerzien!

~13-12-2002~

Geschreven door

~Peet~

Reacties op dit gedicht

~Peet~ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

melissa18:	Maandag, januari 26, 2004 12:11
hey hey, heerlijk bevredigend gedicht, doet me goed om dit te lezen, ga zo door!!! kusss melissa

~Marina~:	Zondag, januari 05, 2003 16:23
sneeuw!!! hehehe witte wereld! liefs, Mar

Hans Winter:	Zondag, januari 05, 2003 14:23
* geniet van mij als je mij ziet, mijn lichaam schikt, neem mij ter hand als we koud elkaar bewaren voor een laatste ogenblik. * even een dichterlijke gedachte voor ik ook naar buiten ga, groetje, hans

arie:	Zondag, januari 05, 2003 14:22
Het was inderdaad veel te lang geleden om de sneeuwman te kunnen begroeten lieverd. Maar nu is het dan echt zover :) Mooi gevat in warme woorden en dat, ondanks de koude handjes ;) Liefs Arie

Over dit gedicht

Auteur: ~Peet~
Gecontroleerd door: Firebolt
Gepubliceerd op: 05 januari 2003
Thema's: [Winter] [Natuur]