Er was een grauwe deken over de stad die dag
Die dag lang geleden
Toen ik jou voor de eerste keer zag
Je lach was geheimzinnig,
en met je lijf sprak je boekdelen
Maar ik deed koel,
Of het me niets kon schelen
Verwarring en passie
Mijn verstand totaal verdoofd,
van ieder gevoel voor werkelijkheid beroofd
Realiteit deed me weer op aarde belanden
Een harde keuze,
Maar ik kon mijn liefde niet laten stranden
Nu ben je weg
En ook ik ben verder gegaan
Maar soms rijd ik nog even langs die plek
waar wij elkaar toen ontmoeten
Gewoon om je even
stiekem in gedachten te begroeten