doorheen de koele duisternis
kwam je naar me toe,
rukte zachte vrees weg uit mijn ogen
en liet de kilte vloeien
wanneer onze gedachten elkaar raakten
in de diepe schoonheid van pijn
Je liet me stralen
wanner de wolken het licht dreigden te vangen
en stilte voorbij de schittering sloop
Je liet me proeven van
de warme gloed in je
ogen
die me meevoerden
in een wereld waar woorden met hun tederheid de lagen van mijn ziel doorboorde
Je liet me mijn hart delen
met iemand die de waarheid brak
in een wolk van schijn
waar mijn gevoelens van iemand
anders kunnen zijn