jij staat daar en kijkt zo bang om je heen
bang voor het leven en om voor uit te gaan
kijkend naar de mensen wat ze zullen denken
als jij je tranen de vrije loop zal laten gaan
bang voor wat je zeggen moet en wat er gebeurt
als je je hart laat spreken en zegt wat je voelt
gekwetst door de *lieve* mensen om je heen
personen die je dacht je vrienden te mogen noemen
tranen die rollen over je gezicht en vinden een weg
naar benenden en nemen je gedachten mee van hier
dromend over een wereld waar geluk normaal is
je denkt dat dat hier niet voor jou mag bestaan
neem mn hand en zet die eerste moeilijk stappen
vertrouw op mijn stem die je lijdt over die drempel heen
sluit je ogen en droom nog maar even door over je droom wereld
want wie weet als je je ogen opent zie je hier eens het zelfde
ik ogen mijn ogen, en kijk mezelf aan in de spiegel
en hoor mijn eigen stem
black sun: | Zaterdag, februari 15, 2003 18:45 |
ben het met elycia eens...ik word hier even stil van...hij heeft echt diepte,dit gedicht...erg mooi geschreven meis! liefs *~~Linda~~* |
|
*elycia*: | Maandag, februari 10, 2003 20:36 |
heel mooi.....word er helemaal stil van...zo mooi. sterkte...kusje elycia | |
Hans Winter: | Vrijdag, februari 07, 2003 21:53 |
komt er een kans, dan is geluk om te durven aan te gaan, nooit is het normaal. hou je ogen dus open, groetje, hans |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 07 februari 2003 | ||
Thema's: |