zwijg
Hij zwijgt,
het is alsof onze aanwezigheid bedreigend is,
hem de adem afsnijdt en langzaam laat stikken
hij is geketend door z'n zorgen,
zijn ogen verdrinken in de vele tranen die langzaam vallen, steeds meer
maar hij zwijgt, sluit ons buiten...
het is alsof onze aanwezigheid bedreigend is,
hem de adem afsnijdt en langzaam laat stikken
hij is geketend door z'n zorgen,
zijn ogen verdrinken in de vele tranen die langzaam vallen, steeds meer
maar hij zwijgt, sluit ons buiten...
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *)angel(* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||