ik weet het niet
waarom ik hier eigenlijk ben,
om mijn vriendinnen te helpen als ze down zijn, en hun vrolijk te maken.
maar is dat het enige
magik zelf geen liefde in mijn leven hebben?
verdien ik dat niet?
of is het nog te vroeg?
dat is het denk ik niet,
ik ben te lelijk,
kijk niet aardig genoeg,
ze willen me niet,
schenken geen aandacht aan me omdat ik niet belangrijk ben ofzow
wat doe ik fout?
ik heb me haar mooi, make-up leuk
doe aardig,
maar meer kan ik niet doen,
maarja, die vethopen kan ik niet wegwerken met make-up of mijn "leuke" haar.
de eerste stap nemen vind ik heel moeilijk,
dus of er ooit wat van komt...
ik heb sociale faalangst,
k las over faalangst in een blad, en daar stond die ook bij
ik herken mezelf erin
het betekent dat je dingen niet durft omdat je bang bent om afgewezen te worden,
je denkt dat als je vrienden probeert te maken dat ze niet met je om willen gaan omdat je niet leuk bent.
ik ben bang om te falen,
k durf bijna niks, en doe dus ook bijna niks dat ik wil doen
omdat ik bang ben af te gaan
dus doe k het maar niet,
een andere oplossing is er niet.
waarom ben ik zo,
ik ben niet knap,
en spontaan ben ik ook niet,
heb niet geweldig haar,
of mooie kleding om daarmee op te vallen,
in plaats daarvan doe k steeds maar wat verschillends zodat ik meer opval en dan een beetje aandacht krijg,
klinkt wanhopig, maar het valt wel mee.
ik wil het ook wel anders,
want ik wil niet er altijd hetzelfde bij lopen.
ik denk er soms over om er uit te stappen,
weg hiervandaan,
maar ik zou iedereen gaan missen,
en wil ze niet in de steek laten,
ik weet het niet,
ik zie het allemaal wel.
ik weet het niet,
hoe ik me voel en wat ik wil,
maar ik heb het gevoel,
als of ik daar nog lang over moet denken,
voordat ik uiteindelijk weet hoe het zit.