Het schrijven wil maar niet
en niks normaals dat uit mijn pen schiet.
Er is zoveel dat ik je vertellen wil,
maar niek komt eruit behalve...
een onhoorbaar klam gegil.
Ik wil geen beloftes maken,
die ik niet kan nakomen.
Ik wil geen verhalen vertellen,
die je toch niet kan geloven.
Ik, ik wil alleen zeggen,
dat ik om je geef
en weer blij kan zijn dat ik leef.
En ja, ik weet dat heb ik zelf in de hand,
maar met jou als toeschouwer aan de kant,
is dat weer een reden om te geven,
dat is liefde om voor te leven.
Ik weet geen andere manier
en geen andere weg,
hoe ik het zeggen kan, maar...
door jou, voel ik me weer een echte man!
NDscorpio '96