Dit gedicht heb ik geschreven voor een vriendin,
Na aanleiding van een gebeurtenis in haar leven,
Die ze niet snel zal vergeten.
Duizenden brieven,
Duizenden handkussen,
Aan jou gegeven,
En wat krijg ik er voor terug?
Geen antwoord op mijn brieven,
Op mijn telefoontjes,
Maar we hadden toch iets moois samen?
Of ben je dat vergeten?
Was ik zomaar een opvlieger?
Een van je andere vele vriendinnetjes?
Betekende ik dan niets voor je?
Ben je me alweer vergeten?
Als je eens wist,
Hoeveel pijn je me hebt aangedaan,
Littekens, niet alleen op mijn hart,
Maar ook op mijn lichaam.
Het ging zo goed,
Maar toen kwam jij,
En maakte alles kapot,
Wat ik net met veel moeite had opgebouwd.
Dus laat me
Laura