Na het futloos sluiten van de klaproos,
als de zon enkel de kim nog kan verlichten,
na het avondgebed van de sluimerende wind,
zal de wereld haar wereld omkeren,
Tekent ze triomfantelijk schaapjes in de wolken,
die je gebarsten hemel tot een zee maken,
van zachte en oneindeloze liefde,
waarmee ze de zon kan laten opkomen,
Zingt de wind fier onafgebroken haar hoogste toon,
leidt ieder slapend hart naar het bad dat zal waarmaken,
waar onze diepste gedachtes als een worm in een appel,
dagelijks onafgebroken naar zoekt,
Over een grote witte zee stralend als sterren,
naast de berg die de wereld in toom houd,
brand een voor het menselijk oog onzichtbaar licht,
dat ieders gedachtes naar deze plek doet verdoezelen,
Het onafgebroken eindeloos zweven door de tijd,
de kwade geesten vervagen onder het genot,
van ultieme vrijheid die de nacht geeft,
Haar droombad weer gevult met menselijke passie.
Hans Winter: | Zondag, mei 11, 2003 14:26 |
maak je wereld mooi en laat je dromen komen tot een inkeer van de man die niet anders kan. groetje, hans |
|
Hugo Serwy: | Zondag, mei 11, 2003 12:10 |
Een genot om te lezen! | |
artemis: | Zondag, mei 11, 2003 11:51 |
mooi! die laatste zin is echt tip top! die maakt het hele geheel nog specialer. Go Girl!!! |
|
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 11 mei 2003 | ||
Thema's: |