de nachten zijn koud en lang
ik voel me alleen
ik ben zo bang
beelden flitsen door mijn hoofd
ik kan er niet meer tegen
maar ik had wat beloofd
een belofte die ik nu ga breken
mijn hand zoekt iets scherps
om mee te steken
een rode vlek op mijn voet
pijn…...die mijn gevoelens overtreffen
van mijn arm drupt bloed
even vergeet ik mijn gevoel
de herinneringen
het is alleen de pijn die ik voel
maar daarna begint het weer
de herinneringen
zo gaat het elke keer
niemand die me hoort
ik schreeuw om hulp
………geen antwoord
ik zie ons weer rennen
schreeuwend “mamma niet doen!”
ik zal aan die beelden nooit wennen
daarna een grote hand op mijn keel
een dreigende blik
onder de deurklink een bezemsteel
ik laat het over me heen lopen
opnieuw en opnieuw
nu voor het laatst, mag ik hopen
ik wil niet meer
ik ban bang voor alles
ik wil de herinneringen niet nog een keer
weer komen ze terug
ik pak het mes
strek mijn arm en steek vlug
weer even die pijn
die me weghaalt bij mij gevoel
die me even iemand anders laat zijn
maar dan…
opnieuw overvallen door angst
ik word er gek van
zo gaat het ook overdag
gedachtes komen
ook als het van mij niet mag
ik hou me goed
doe mijn dagelijkse dingen
alleen omdat het moet
* MARIA , help me alsjeblieft, ik kan het niet meer aan!*