Er was ooit
Die liefde waartegen jij vocht
Opdat je in overvloed zou krijgen
Je voelt niet dat niets ooit blijft
Niets ontsnapt het verdriet
Vanuit de golven van verandering
Naiviteit doet je de rots blijven grijpen
Maar je vermoeidheid zal zich rijpen
En de golven dwingen je
Het onbekende toe te treden
Waarom mijn lief
Is bederf de springplank van de bloei
En zullen vlinders immer sterven
En altijd
Keer op keer
Zal dat onze levens bederven
Het hoeft niet zo te zijn
Zoals een koude nacht
Niet altijd koud is
Maar gewoon een nacht kan zijn
En jij en ik
Gewoon jij en ik