als een vliegenverdelger bestrijd ik onmacht
behoed de mensheid voor mezelf,
door gewoon simpel weg niet aanwezig te zijn
weet nu wat ik had moeten doen
ik had moeten meppen tegen de pijn,
negeren jouw smaak die tergend langzaam
de wereld weer overnam
heil zoekend in de fles met fristi
- drinken kan immers niet meer-
rook ik mijn laatste nicotine pleister
- want roken is uit den boze-
de vervloeking werkt nog steeds,
drie keer hard gefaald, want drie is het getal
nou ja, vele keren meer
maar het plaatje moet toch mooi wezen
| victor ruhlmann: | Dinsdag, juni 03, 2003 21:50 |
| Schitterend en vol energie (die jaloers maakt). |
|
| karin jansen: | Maandag, juni 02, 2003 18:32 |
| ... wauw .... ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen .... alleen dat het een prachtig gedicht is! groetjes |
|